(1924 – 1988 жж.)
Рақымжан Қошқарбаев 1924 жылы 19 қазанда Ақмола облысының Қырыққұдық жерінде дүниеге келген. Төрт жасында ол анасынан айырылды, ал 1937 жылы әкесі қуғын-сүргінге ұшырағаннан кейін тай тубин балалар үйі.
7-сыныпты балалар үйінде бітірген Рақымжан Қошқарбаев Балқаш маңындағы фабрика-зауыт шәкірттері мектебіне оқуға түсіп, онда жұмысшы қолөнерін ғана емес, әскери істің негіздерін де үйренді. Ол сонымен қатар мектеп оркестрінде өнер көрсетті, домбыра мен мандолин ойнады.
Екінші Дүниежүзілік соғыстың басталуымен Рақымжан Қошқарбаев алдыңғы қатарға шығуды сұрады, бірақ ол кезде ол небәрі 16 жаста еді. 1942 жылы ол атқыштар полкіне кірді Көкшетау, содан кейін эвакуацияланған Тамбов жалпы командалық жаяу әскер училищесіне жіберілді Бішкек. 1944 жылы Р.Қошқарбаев оқуын үздік бітіріп, майданға аттанып, Отанын қорғауда батылдық, жанқиярлық пен батылдық танытты. Соғыстың соңына қарай лейтенант Р.Қошқарбаев Кутузов дивизиясының 150-ші Идрицк-Берлин орденінің 1-ші атқыштар взводының командирі болды.
1945 жылы 30 сәуірде Рақымжан Қошқарбаев Рейхстагқа басып кіріп, Жеңіс туын көтерді. Батырлығы үшін 1945 жылы Қызыл Ту орденімен, 1985 жылы 2-ші дәрежелі Отан соғысы орденімен марапатталды.
Соғыстан кейін Рақымжан Қошқарбаев Алматы қаласы Халық депутаттары Кеңесінің депутаты болып сайланды. Ол соғыс ардагерлері комитеті мен кеңестік-германдық достық қоғамының Қазақ бөлімшесі төралқасының мүшесі болды. Соғыстағы естеліктері туралы екі кітап жазды: «Жеңіс туы» және «Дауыл: 1410-шы күн» деректі повесі.
Қазақстанда өзінің аты аңызға айналған жерлесін құрметтейді және оның ұлы батырлығын еске алады. Оның есімі мектептер, көшелер мен елді мекендердің атауларында мәңгі қалады, оның құрметіне ескерткіш тақталар, ескерткіштер мен бюсттер орнатылды. Қазақстан Республикасы Президентінің Жарлығымен Рақымжан Қошқарбаевқа еліміздің ең жоғары наградасы – «Халық Қаһарманы» берілді.
Биыл Рақымжан Қошқарбаевқа 100 жыл толар еді.